Ιανουαρίου 30, 2010

Οι Scorpions αφυπηρετούν.

Σαρανταπέντε χρόνια είναι αυτά. Τους αγαπούσα έφηβος, τους αγαπούσα τριαντάρης, τους αγαπούσα σαραντάρης, τους αγαπούσα πενηντάρης και σίγουρα για όσο θα ακούω μουσική, θα τους απολαμβάνω. 
Τους ερωτεύτηκε η κόρη μου στα δεκαπέντε της, τους αγαπάει 10-15 χρόνια μετά. 
Τους αγάπησαν εκατομμύρια άνθρωποι όλων των ηλικιών. Ήταν από τους πρώτους που έβαλαν την χαρντ ροκ και τη μέταλ στη ζωή μας.  
Όπως μας πληροφορεί ο

Πέφτει η αυλαία για τους Scorpions


Με ανακοίνωση που δημοσίευσαν την Κυριακή 24 Ιανουαρίου στο site τους, οι Scorpions, ενημέρωσαν τους φίλους τους πως η πολύχρονη καριέρα τους φτάνει στην ολοκλήρωσή της. Το συγκρότημα που αγαπήθηκε όσο λίγα (ειδικά στην Ελλάδα) αποσύρεται από τη μουσική, έπειτα από πορεία 45 χρόνων. Το Μάρτιο θα κυκλοφορήσει το τελευταίο άλμπουμ τους, «Sting in the Tail» (Τσίμπημα στην Ουρά), ενώ το Μάιο θα ξεκινήσει μία «περιοδεία αποχαιρετισμού» από τη Γερμανία. Το συγκρότημα ιδρύθηκε το 1965 στο Ανόβερο από τον κιθαρίστα Rudolf Schenker, και λίγα χρόνια αργότερα έγινε μέλος ο τραγουδιστής Klaus Meine. Οι δύο άνδρες είναι σήμερα 61 ετών.
Η ανακοίνωση που αναρτήθηκε στη σελίδα του group (http://www.the-scorpions.com/english/) αναφέρει τα εξής:

Ήταν πάντα η ευχαρίστησή μας, ο σκοπός στη ζωή μας, το πάθος μας και ήμασταν αρκετά τυχεροί για να παίζουμε μουσική για εσάς, είτε ζωντανά στη σκηνή, είτε στο studio δημιουργώντας νέα τραγούδια.

Ενώ δουλεύαμε στο νέο μας album αυτούς τους προηγούμενους μήνες μπορούσαμε να αισθανθούμε πόσο δυναμική και δημιουργική ήταν η δουλειά μας – και πόσο καλά περνάγαμε κατά τη διαδικασία των ηχογραφήσεων. Αλλά υπάρχει και κάτι ακόμα: Θέλουμε να τελειώσουμε την εξωπραγματική καριέρα των Scorpions ενώ είμαστε ακόμα σε υψηλό επίπεδο. Είμαστε εξαιρετικά ευγνώμονες για το γεγονός ότι έχουμε ακόμα το ίδιο πάθος για τη μουσική. Αυτός είναι και ο λόγος, ιδιαίτερα τώρα, που συμφωνήσαμε ότι φτάσαμε στο τέλος του δρόμου. Τελειώνουμε την καριέρα μας με ένα άλμπουμ που θεωρούμε είναι ένα εκ των κορυφαίων που έχουμε ηχογραφήσει ποτέ και με μια περιοδεία που θα ξεκινήσει στην πατρίδα μας την Γερμανία και θα μας πάει σε πέντε διαφορετικές ηπείρους στα επόμενα χρόνια.

Θέλουμε εσείς, οι οπαδοί μας, να είστε οι πρώτοι που μαθαίνετε σχετικά με αυτό. Σας ευχαριστούμε για την σταθερή σας υποστήριξη όλα αυτά τα χρόνια!

Ανεβάσαμε τα πρώτα δείγματα από το νέο μας album για εσάς.

Και τώρα ετοιμαστείτε για το «Sting in the Tail»

Θα σας δούμε στην παγκόσμια περιοδεία

Scorpions 


Ιανουαρίου 28, 2010

Αφιέρωμα στο Μόζαρτ

Ο Πολίτης Πήττας μας παρουσιάζει στο ιστολόγιό του σε μια μεστή ανάρτηση, πτυχές από τη σύντομη αλλά δημιουργική ζωή του Μοζαρτ που είναι άγνωστες για μας τους πιο "πεζούς". Μια ανάρτηση όχι απ' αυτές που βγαίνουν σε 10 λεπτά. Αξίζει να διαβαστεί από όλους

Ποιος ήταν ο Mozart;

Σαν σήμερα, γεννήθηκε το 1756 ο Μότσαρτ εξ ού και το μικρό σημερινό αφιέρωμα στον τεράστιο συνθέτη, σε αυτόν τον δαιμονικά ευφάνταστο δημιουργό που μέσα στα λίγα χρόνια της ζωής του έζησε χίλιες ζωές και άφησε έργο για όλες τις μετέπειτα γενιές.

Αυτές που ήρθαν και αυτές που ακολουθούν.

Ο Melchior Grimm, συγγραφέας και διπλωμάτης (1723-1807), δημοσίευε για σαράντα χρόνια, μεταξύ 1753 και 1793, σε άρθρα στο περιοδικό του "Βιβλιογραφική, Φιλοσοφική και Κριτική Αλληλογραφία" εντυπώσεις από την επιστημονική, καλλιτεχνική και κοινωνική ζωή του Παρισιού, όπου ζούσε.

Την 1η Δεκεμβρίου 1763 έγραψε ένα άρθρο με το εξής περιεχόμενο:

«Τα πραγματικά θαύματα είναι τόσο σπάνια, ώστε μπορεί να μιλάει κανείς γι' αυτά, μόνο όταν έχει ζήσει ένα. 'Ενας επαγγελματίας μουσικός από το Salzburg με το όνομα Mozart έφτασε πρόσφατα εδώ με δύο πολύ γλυκά παιδιά. Η ενδεκάχρονη κόρη του παίζει εντυπωσιακά πιάνο. Αντιμετωπίζει τα μεγαλύτερα και δυσκολότερα κομμάτια με αξιοθαύμαστη ευχέρεια.

Ο αδελφός της που θα γίνει τον επόμενο Φεβρουάριο 7 ετών, είναι ένα τόσο ασυνήθιστο παιδί θαύμα, ώστε δεν μπορεί να πιστέψει κανείς αυτά που βλέπουν τα μάτια του κι αυτά που ακούν τα αυτιά του. Αυτό το παιδί δεν δυσκολεύεται να παίξει με απόλυτη ευχέρεια τα δυσκολότερα κομμάτια, με χέρια που μόλις καλύπτουν μία έκτη (σημ.: έξι πλήκτρα).

Είναι τελείως απίστευτο να τον βλέπεις να παίζει για μία ολόκληρη ώρα από μνήμης και να αφήνεται στην έμπνευση της ιδιοφυίας του και σε ένα πλήθος γοητευτικών ιδεών, τις οποίες επιπλέον ξέρει να παρουσιάζει με γούστο και στη σωστή σειρά. (...) Διαβάζει άνετα όλες τις παρτιτούρες που του δίνουν. Συνθέτει με αξιοθαύμαστη ευχέρεια, χωρίς να χρειάζεται να πάει στο πιάνο για να αναζητήσει τις συγχορδίες του. Του έδωσα ένα μενουέτο και τον παρακάλεσα να γράψει από κάτω το μπάσο. Το παιδί πήρε την πέννα και έβαλε, χωρίς να πάει στο πιάνο, το μπάσο κάτω από τις νότες μου (...) Αυτό το παιδί σίγουρα θα με τρελάνει, αν συνεχίσω να το ακούω..


Στην εφημερίδα του Innsbruck, "Montaegige Ordinari Zeitung", δημοσιεύτηκε στις 18 Δεκεμβρίου 1769 η ακόλουθη είδηση:

«Την Παρασκευή, 14. τ.έ., έφτασε στο ξενοδοχείο "Zum Weissen Kreuz" (σημ.: το ξενοδοχείο υπάρχει ακόμα) ο κύριος Leopold Mozart, διευθυντής ορχήστρας της Αυτού Υψηλότητας του Salzburg, μαζί με το γιο του κύριο Wolfgang Mozart, ήδη διευθυντή συναυλιών της ορχήστρας της Αυτού Υψηλότητας του Salzburg, ο οποίος εξαιτίας της εξαιρετικής μουσικής τέχνης του, έχει γίνει διάσημος ήδη από το έκτο έτος της ηλικίας του, τόσο στην Υψηλότατη Αυτοκρατορική Αυλή (σημ.: εννοεί της Αυστρίας), όσο και στην Αγγλία, τη Γαλλία, την Ολλανδία και σ' όλο το ρωμαϊκό κράτος (σημ.: εννοεί την Ιταλία).

Ο ίδιος προσκλήθηκε χθές σ' ένα κοντσέρτο, το οποίο διοργάνωσαν υψηλότατοι ευγενείς, όπου έδωσε δείγματα της ιδιαίτερης επιδεξιότητάς του. Αυτός ο νεαρός μουσικός που είναι ήδη 13 ετών, προσέδωσε και μ' αυτή την ευκαιρία νέα λάμψη στη δόξα του και πέτυχε να ενωθεί η φωνή όλων των μουσικόφιλων για τον έπαινό του. Αύριο θα συνεχίσουν το ταξίδι τους για την Ιταλία».

Στις 28 Οκτωβρίου 1787 δόθηκε στην Πράγα η παγκόσμια πρεμιέρα της όπερας "Don Giovanni" του Mozart.

Σε ένα από τα φύλλα των επόμενων ημερών της εφημερίδας "Prager Oberpostzeitung" γράφτηκε το ακόλουθο σχόλιο:

«Φιλόμουσοι και επαγγελματίες μουσικοί δηλώνουν ότι δεν έχει ξαναπαρουσιαστεί στην Πράγα όμοιο έργο. Ο κ. Mozart διηύθυνε αυτοπροσώπως και μόλις παρουσιάστηκε στην ορχήστρα, δέχθηκε παρατεταμένο χειροκρότημα. Αν και αυτή η όπερα εκτελείται ιδιαίτερα δύσκολα, όλοι θαύμασαν την καλή παράσταση μετά από τόσο μικρό χρόνο προετοιμασίας. 'Ολοι, θέατρο και ορχήστρα προσέφεραν κάθε δύναμη για να ανταμείψουν τον Mozart με μία καλή εκτέλεση. Το μεγάλο πλήθος των θεατών εξασφάλισε το θερμό χειροκρότημα».


Στις 6 Δεκεμβρίου 1791 δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Wiener Zeitung" η ακόλουθη είδηση:

«Τη νύχτα της 4ης προς την 5η τρέχοντος μηνός πέθανε στην πόλη μας ο αυτοκρατορικός-βασιλικός αυλικός συνθέτης Wolfgang Mozart. Από παιδικής ηλικίας γνωστός σ' όλη την Ευρώπη λόγω του σπανιότατου μουσικού ταλέντου του, ανέβηκε, με την ευτυχή ανάπτυξη των εξαίρετων φυσικών προσόντων του και με πεισματικά επίμονη εργασία, στη βαθμίδα των μεγαλύτερων δημιουργών. Γι' αυτό μαρτυρούν τα αγαπητά και απ' όλους θαυμαζόμενα έργα του και ακριβώς αυτά δίνουν το μέτρο της αναντικατάστατης απώλειας, την οποία υφίσταται με το θάνατό του η ευγενής τέχνη της μουσικής».

Στο λεξικό Gerbers δημοσιεύτηκε το 1813, 22 χρόνια μετά το θάνατο του Mozart το ακόλουθο λήμμα για το μεγάλο συνθέτη:

«Τα προσόντα του Mozart οφείλονταν κατά ένα μέρος στην ακραία ευερέθιστη αισθηματικότητά του και κατά ένα άλλο στο έμφυτο, εξαιρετικό μουσικό ταλέντο του.

Με τη βοήθεια αυτών των φυσικών δώρων και με την ασταμάτητη μελέτη στο πιάνο και στο θρανίο, δημιουργήθηκε με το χρόνο μία μεγάλη και αστείρευτη δύναμη της φαντασίας του, έχοντας αποκτήσει παράλληλα μία δεξιότητα, για την οποία δεν υπήρχε πια καμία δυσκολία.

'Ετσι δημιουργήθηκε η τόλμη, με την οποία έπλεκε σπάνιες μελωδίες, δημιουργούσε νέες αρμονίες και διασκόρπιζε τέτοια μαγεία με τη μουσική του, ώστε φαίνεται ότι επιτάχυνε μέσα σε λίγα χρόνια την πρόοδο του μουσικού γούστου για περισσότερο από πενήντα χρόνια.

Το πλούσιο σε ιδέες πνεύμα του καθρεφτιζόταν χαριτωμένα στη λάμψη και στην ανθισμένη ζωντάνια των ενόργανων και των φωνητικών συνθέσεων, στις οποίες η μουσική του ήταν πάντα μελετημένη και χαρακτηριστική».

Ο Μότσαρτ:

Μιλούσε γερμανικά, ιταλικά, γαλλικά και (λιγότερα) αγγλικά.
Είχε μάθει (και έγραφε) λατινικά.
Κι ήξερε (και ασκούσε) και τη γλώσσα των κωφαλάλων!
Κι είναι περιττόν βέβαια να θυμηθούμε τις εκπληκτικές του μουσικές γνώσεις.
Είναι όμως σκόπιμο να αναφερθούμε στα μαθηματικά-του ενδιαφέροντα:

Η αδερφή-του κι οι βιογράφοι-του επιμένουν σ' αυτήν την πλευρά της προσωπικότητάς του. Ενώ συγχρόνως μας θυμίζουν το ταλέντο-του στη ζωγραφική: Τα σκαριφήματά-του πάνω σε επιστολές κάνουν ώς σήμερα εντύπωση...

Η ποιότητα του γραπτού λόγου-του (άπειρες επιστολές άφησε) μαρτυρεί αυτήν τη διανοητική ωριμότητα, αλλά και το ποιητικό-του τάλαντον:

Στα γραφτά-του είναι φιλοπαίγμων, τραγικός, αυτοσαρκαζόμενος και ελευθερόστομος...

Κι είναι αυτά ακριβώς τα βασικά χαρακτηριστικά ενος διανοουμένου, τα οποία δέν προβάλλονται συνήθως όταν μιλάμε για τον Μότσαρτ. Γιατί άραγε;

Μα, ίσως για να πουλήσομε μιαν αγοραία εικόνα ενός «ελαφρού καλλιτέχνη» - αφού βεβαίως ο ίδιος δέν ήταν ούτε μουτρωμένος, ούτε δυσκοίλιος όπως άλλες μουσικές ιδιοφυΐες, αλλ' ήταν φίλος της ζωής και του έρωτα.

Και καλωσυνάτος - και ανοιχτός στα κοινωνικά ζητήματα της εποχής του:

Κι ο ίδιος το γράφει, αλλά και κάμποσοι σύγχρονοί-του βεβαιώνουν πως «ήταν έτοιμος να γίνει θυσία για τους άλλους» (Baker, 1991).

Παρά δε την γνωστή καταπιεστικότητα του πατρός-του, ο Μότσαρτ θα υποστηρίξει οτι «όσο περισσότερο ταλέντο έχεις, τόσο μεγαλύτερο και το χρέος-σου να βελτιώσεις τη θέση των γονέων σου».

Ας δούμε τώρα και το φιλοσοφικό πιστεύω τού ανδρός:

«Σκοπός της ζωής-μας είναι να μαθαίνομε με ζήλο, να διαφωτίζομε ο ένας τον άλλον μέσω της ανταλλαγής των ιδεών, και να προάγομε τις επιστήμες και τις τέχνες».

Γι' αυτό και κάμποσοι βιογράφοι-του σήμερα αναγνωρίζουν στο πρόσωπο του Μότσαρτ ένα τέκνο του Διαφωτισμού:

«Η καρδιά είναι που κάνει τον ευγενή», «οι πλούσιοι δέν καταλαβαίνουν τίποτα από φιλία» - είχε πολύ υποφέρει από τους «ευγενείς» της εποχής του, περιμένοντας ώρες σε κρύους προθαλάμους, τρώγοντας με τους υπηρέτες, δεχόμενος μουσικές εντολές από αρχιθαλαμηπόλους, και τρώγοντας κλωτσιά στα οπίσθια από τον εκπρόσωπο του αρχιεπισκόπου του Salzburg.

Γι' αυτό και στη βιβλιοθήκη-του θα βρεθούν αρκετά έργα του γερμανόφωνου Διαφωτισμού.

Ιδού λοιπόν άλλη μιά οιονεί-πολιτική πλευρά της προσωπικότητας του Μότσαρτ, αγνοημένη απ' την ποπουλίστικη εικόνα που συνήθως διαδίδεται.


Στο απόγειο της δόξας-του αφιερώνει στον Χάυντν έξι κουαρτέτα με τις λέξεις «σε εκλιπαρώ να εξετάσεις με επιείκεια τα μειονεκτήματά-τους»;

Ξέρετε πολλές μεγαλοφυΐες που διαθέτουν τέτοια κατατομή εύρους γνώσεων και βάθους καρδιάς;

Γράφει στον πατέρα του: «Ευχαριστώ τον Θεό που με ευλόγησε, δίνοντάς-μου την ευκαιρία (με καταλαβαίνετε) να κατορθώσω να κατανοήσω τον θάνατο ως την κλείδα της αληθούς ευτυχίας μας».

Οταν την νύχτα της 5ης Δεκεμβρίου 1791 θα φύγει πρόωρα απ' τον άθλιο κόσμο-μας, «οι άγγελοι μαζεύθηκαν να παίξουν Mozart - και ο Θεός αφουγκράζονταν»

ΥΓ1: Πατώντας το play στο youtube της κορυφής (σημ.: θα το βρείτε στο μπλογκ του Π.Πήττα), ακούμε το θεσπέσιο Rondo - Tempo di Minuetto από το Κοντσέρτο για Βιολί με σολίστα τον Renaud Capuçon , και την Orchestra of the Age of Enlightenment (Ορχήστρα της Εποχής του Διαφωτισμού) που διευθύνει η Μαέστρος Monica Huggett

ΥΓ2: αυτό το μικρό αφιέρωμα στηρίχτηκε σε υλικό από τις εξαιρετικές σελίδες του Καθηγητή Στέλιου Φραγκόπουλου: http://sfrang.com/ και στο αφιέρωμα της εφημερίδες το Βήμα (03/12/2006) για τα 250 χρόνια από τη γέννηση του συνθέτη. Για την ακρίβεια, από άρθρο του κ. Θεοδόση Π. Τάσιου είναι ομότιμου καθηγητή του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου

Ιανουαρίου 27, 2010

Μάντεψε πόσο σ' αγαπώ

Η Μάνα, μας φέρνει μεταφρασμένο από τα αγγλικά ένα τρυφερό παραμυθάκι. Όταν τελείωσα το διάβασμα του και πριν το χαμόγελο σβήσει από τα χείλη μου σκέφτηκα  όλα εκείνα τα παιδιά που δεν έχουν κανένα να τους διαβάσει το παραμύθι τους. Όλα εκείνα τα παιδάκια που δεν γνώρισαν τι είναι παραμύθι. 
 Τα παραμύθια είναι μέρος του πολιτισμού του κάθε λαού. Είναι από τις λίγες απλές και σίγουρες επαφές του ανθρώπου με τον πολιτισμό. Μη τα στερείτε από τα παιδιά. 
Διαβάστε το παραμυθάκι του Σαμ Μακμπράτνεϋ με υπέροχη εικονογράφηση από την Ανίτα Τζεράμ. Και αν έχετε παιδιά διαβάστε τους το!

Μάντεψε πόσο σ αγαπώ

Το Μικρό Καστανό Λαγουδακι, πηγαίνοντας για να κοιμηθεί, έπιασε τα μακριά αυτιά του Μεγάλου Καστανού Λαγού. Ήθελε να σιγουρευτεί ότι ο Μεγάλος Καστανός Λαγός άκουγε.
"Μάντεψε πόσο σ αγαπώ!" είπε. "Ω! δε νομίζω ότι μπορώ να το μαντέψω αυτό!", είπε ο Μεγάλος Καστανός Λαγός. "Τόσο πολύ!" είπε το Μικρό Καστανό Λαγουδακι ανοίγοντας τα χέρια του όσο πιο πλατιά μπορούσε. Ο Μεγάλος Καστανός Λαγός είχε μεγαλύτερα χέρια. "Εγώ όμως αγαπώ ΕΣΕΝΑ τόσο πολύ!" είπε.

Χμ, αυτό είναι πολύ , σκέφτηκε το Μικρό Καστανό Λαγουδακι. "Σ αγαπώ τόσο, όσο ψηλά μπορώ να φτάσω!" είπε το Μικρό Καστανό Λαγουδακι. "Κι εγώ σ αγαπώ τόσο, όσο ψηλά μπορώ ΕΓΩ να φτάσω!", είπε ο Μεγάλος Καστανός Λαγός. Αυτό είναι αρκετά ψηλά, σκέφτηκε το Μικρό Καστανό Λαγουδακι. Θα ήθελα κι εγώ να είχα χέρια τόσο μεγάλα.

Τότε το Μικρό Καστανό Λαγουδακι είχε μια καλή ιδέα. Στηρίχτηκε στο έδαφος με τα χέρια του και έφτασε με τα πόδια του όσο πιο ψηλά μπορούσε στον κορμό του δέντρου. "Σ αγαπώ μέχρι τα πόδια μου!" είπε. "Κι εγώ σ αγαπώ μέχρι τα πόδια σου!", είπε ο Μεγάλος Καστανός Λαγός σηκώνοντας το Μικρό Καστανό Λαγουδακι πάνω από το κεφάλι του.

"Σ αγαπώ τόσο όσο μπορώ να πηδηξω!" είπε γελώντας το Μικρό Καστανό Λαγουδακι πηδώντας πάνω κάτω. "Αλλά εγώ σ αγαπώ όσο ΕΓΩ μπορώ να πηδηξω!" χαμογέλασε ο Μεγάλος Καστανός Λαγός- και πήδηξε τόσο ψηλά που τα αυτιά του άγγιξαν τα κλαδιά του δέντρου. Πολύ ψηλό πήδημα, σκέφτηκε το Μικρό Καστανό Λαγουδακι. Αχ να πηδούσα κι Εγώ τόσο ψηλά!




"Σ αγαπώ από δω μέχρι το ποτάμι!", φώναξε το Μικρό Καστανό Λαγουδακι. "Σ αγαπώ και μετά από το ποτάμι, πάνω από τους λόφους!", είπε ο Μεγάλος Καστανός Λαγός.

Είναι πράγματι πολύ μακριά, σκέφτηκε το Μικρό Καστανό λαγουδακι. Είχε νυστάξει πολύ για να σκεφτεί περισσότερο. Τότε κοίταξε μέσα από τους θάμνους την μεγάλη μαύρη νύχτα. Τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι πιο μακριά από τον ουρανό. "Σ αγαπώ μέχρι το φεγγάρι!", είπε και τα μάτια του έκλεισαν.

" Ω αυτό είναι πολύ μακριά!", είπε ο Μεγάλος Καστανός Λαγός. "Είναι πολύ μακριά". Ο Μεγάλος Καστανός Λαγός έβαλε το Μικρό Καστανό Λαγουδακι στο κρεβάτι του. Έσκυψε και το φίλησε στο μέτωπο. Μετά ξάπλωσε δίπλα του και ψιθύρισε με χαμόγελο:
"Σ αγαπώ μέχρι το φεγγάρι- ΚΑΙ ΠΙΣΩ ΞΑΝΑ!".



Ιανουαρίου 26, 2010

Γάμοι ομοφυλοφίλων στην Κύπρο. Έκκληση από τον Κυπρολέοντα

Κανένας δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι η κοινωνία μας αντικρίζει τους γκέι όπως πριν 20 ή 30 χρόνια. Κανένας βέβαια δεν μπορεί να αρνηθεί ότι η ομοφοβία στη βραχονησίδα μας καλά κρατεί. Κυρίως σε επίπεδο κρατικής εξουσίας όπου τα πράγματα φαίνεται να μένουν στάσιμα. Ο συντηρητισμός των κρατούντων, αλλά και ο φόβος των πιθανών αντιδράσεων από τη πλευρά της εκκλησίας και όλων των οπισθοδρομικών που διαφεντεύουν τη ζωή μας με κραυγές και απειλές τα τελευταία 50 χρόνια, αποτρέπουν την θέσπιση σχετικής νομοθεσίας στο θέμα της συμβίωσης των γκέι. Πιστεύω ότι αρκετοί μπλόγκερς θα ανταποκριθούν στην έκκληση του Κυπρολέοντα για συμπαράσταση.

Διαβάστε αυτούσια την ανάρτηση του:

Παρακαλω Γραψετε Θετικη Γνωμη στον Φιλελευθερο

Αγαπητοι φιλοι,

Με χαρα ειδα οτι αρκεψε στην Κυπρο η συζητηση για γαμους γκευ. Ευχαριστω την φιλη hecate που μου εστειλε τους συνδεσμους.

Εννα γραψω στο φιλευθερο τζιαι καλω ουλλους σας να γραψετε θετικη γνωμη για του γκευ. Παρολο που το δικαιωμα στην Αγαπη, το Ερωτα τζιαι στο δικαιωμα να δεση καποιος την ζωη του με τον ανθρωπο που αγαπα εννεν προς σηζητηση κατα την γνωμη μου εντουτοις χρειαζουμαστε την βοηθεια ουλλων των πολιτων για να αλλαξουν οι νομοι ωστε να σταματηση η καταπατηση ενος που των πιο αγνων δικαιωματων.

Οι γκευ εν ανθρωποι οπως τον κοσμο ουλλο. Αγαπουν, ερωτευκουνται βρισκουν το συντροφο της ζωης τους. Εν ειμαστε για παντα νεοι χρειαζουμαστε τζιαι εμεις καποιον στο προσκεφαλο μας αμαν γερασουμε, αμαν αρωστησουμε. Χρειαζουμαστε καποιον να κλαψουμε στο ωμο του αμανβ χασουμε καποιο. Χρειαζουμαστε καπιο να ξυπνα μαζι μας το πρωι. Καποιον να θωρει ια ταινια μαζι μας.

Χρειαζουμαστε καποιον συνεταιρο στην ζωη μας. Καποιο να μοιραστη της δυσκολιες της καθμερηνοτητας. Τους φορους, τα εξοδα, τα δανεια, τις λυπες, τις χαρες, τις αρρωστιες.

Το να δεχτουν οι στρειτ συμπολιτες μας τους γκευ γαμους εν πληττει τους δικους τους γαμους. Δημιουργα ομως συνθηκες αποδοχης τζιαι ευτυχιας για τον γκευ γυο σας, γκευ αδελφο σας, γκευ ανηψιο σας, γκευ γειτονα σας, συναδελφο σας....

Η Εκκλησια της Κυπρου δικαιουται να μεινη πιστη στις δικες της αποψεις. Το θεμα του γαμου εν δικαιωμα πολιτικο. Η εκκλησια δικαιουτε να αρνηθει να τεληση γκευ γαμο. Το κρατος ομως που υποσχετε ισοπολιτια τζιαι ισονομια πρεπει να να τους επιτρεψει.

Λυπουμε που ειμαι μακρυα τζιαι εν εχω πολλους τροπους να βοηθησω ομως σκοπευκω να γραψω σε αλλους συμπλοκερς, τζιαι γκευ τζιαι στρειτ τζιαι να ζητησω την βοηθεια τους.

Το λινκ στο φιλελευθερο τζιαι στα αρθρα

http://www.philenews.com/main/125,0,0,0-Γνωμη.aspx

http://www.philenews.com/main/1,1,22,0,27362-.aspx
http://www.sigmalive.com/news/local/230540
http://www.showbiz.com.cy/index.php/artha/47-2009-10-07-12-15-06

Ιανουαρίου 25, 2010

Μπράβο στους αριστεύσαντες!

Φαίνεται ότι εκεί στη βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Κύπρου κάποιοι κάνουν καλά τη δουλειά τους. Για την διάκριση που αναφέρουν στο μπλογκ τους, Scripta Πτερόεντα, τους συγχαίρω θερμά.


Άριστη η Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Κύπρου



Ιδιαίτερα σημαντική χαρακτηρίζεται η διάκριση του ΕFQΜ «Αναγνώριση για Αριστεία», που πέτυχε η Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Κύπρου. Πρόκειται για διάκριση που είναι το δεύτερο από τα τρία επίπεδα διακρίσεων που απονέμει οργανισμός, οι οποίες αφορούν τη διοικητική οργάνωση οργανισμών ή τμημάτων οργανισμών. Η διάκριση αυτή είναι πολύ σημαντική για ολόκληρο το Πανεπιστήμιο Κύπρου καθότι η Βιβλιοθήκη του είναι η πρώτη που πετυχαίνει την εν λόγω διάκριση, στον ευρύτερο ελληνικό χώρο.

Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά τη διάρκεια της αξιολόγησης της Βιβλιοθήκης του Πανεπιστημίου από την αρμόδια ομάδα εγκεκριμένων αξιολογητών του ΕFQΜ, η οποία έγινε τον περασμένο Νοέμβριο, εντοπίστηκαν και διάφορα σημεία, τα οποία χρήζουν βελτίωσης.

Σημεία, για τα οποία η Βιβλιοθήκη είτε έχει ήδη προβεί σε διορθωτικές ενέργειες, είτε σκοπεύει να το πράξει άμεσα. Η έκθεση που έλαβε η Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Κύπρου, κάνει λόγο, μεταξύ άλλων, για τη στρατηγική της ότι είναι εναρμονισμένη με αυτήν του Πανεπιστημίου Κύπρου, οι προσπάθειες που καταβάλλει η διοίκησή της για τη συνεχή της βελτίωση είναι εμφανείς, έχει αναπτυχθεί ενιαία και επίκαιρη επικοινωνία των στελεχών της με όλο το προσωπικό, το προσωπικό όλων των βαθμίδων δείχνει έναν υψηλό βαθμό αφοσίωσης σε αυτήν και στην εργασία του, η εσωτερική επικοινωνία είναι αδιάλειπτη και μεγάλη έμφαση δίνεται στη διάχυση της γνώσης και των πληροφοριών, ώστε να διευκολύνεται η προσωπική ανάπτυξη και η απόδοση των ομάδων.

Τα αποτελέσματα από τις έρευνες ικανοποίησης των χρηστών της Βιβλιοθήκης, αλλά και του προσωπικού έχουν δημιουργήσει προϋποθέσεις προς αξιοποίηση και διασύνδεση με τις στρατηγικές επιδιώξεις της Βιβλιοθήκης και η πολιτική της σε θέματα κοινωνικής επίδοσης, δεν έχει ακόμη αναπτυχθεί με σαφήνεια, ώστε να ευθυγραμμιστούν γύρω από αυτή σαφείς δράσεις βελτίωσης και στόχοι.

(Της Ευαγγελίας Σιζοπούλου, Εφημερίδα Φιλελεύθερος σελ. 35 , 24/01/2010)

Ιανουαρίου 24, 2010

Διατροφικές διαταραχές

Δεν ξέρω αν με τον τίτλο ερμηνεύω σωστά τον όρο eating disorders. Πάντως η Jamanfou προσεγγίζει το θέμα με πολλή ευαισθησία στο άρθρο που ακολουθεί. Θα το βρείτε μαζί με ένα πολύ εύγλωττο βιντεάκι στο μπλογκ της "Έπεα πτερόεντα"

Μ' ένα κλικ...

Μαθήτρια ούσα -μια φορά κι έναν καιρό- είχα ‘ζήσει’ από κοντά τον απόηχο της αυτοκτονίας μιας έφηβης συμμαθήτριάς μου. Έσφυζε από ζωή, ήταν η μασκότ της τάξης... Αίφνης, ‘εξαφανίστηκε’ απ’ τη σχολική ζωή, άρχισε να διαβάζει και ν’ αναλύει Καρυωτάκη, ώσπου ακολούθησε τα βήματά του… Αυτό το διάστημα ‘παρακολουθώ’ από αρκετά κοντά το δράμα μιας έφηβης και της οικογένειάς της, όπου η μεν κόρη βρίσκεται στα πρόθυρα νευρικής ανορεξίας, η δε οικογένεια στα πρόθυρα νευρικής κρίσης.

Εφηβεία. Παραδόξως, σαν να μην υπάρχει! Ακόμη κι ο ίδιος ο νόμος σε αντιμετωπίζει είτε ως παιδί είτε ως ενήλικα, σχεδόν ποτέ ως έφηβο. Κι όμως… η εφηβεία είναι μια δεύτερη γέννηση, μια αυτοτελής κατάσταση, με την οποία ο έφηβος είναι υποχρεωμένος να καταφέρει μόνος του το πέρασμά του στην ενηλικίωση. Μέσα από μια πραγματική, ακούσια, σωματική και ψυχική μεταμόρφωση, αναζητά την πεποίθηση ότι είναι σε θέση να ελέγξει ένα οποιοδήποτε τμήμα της πραγματικότητας. Και στην προσπάθεια του αυτή εστιάζει σε κάτι, οτιδήποτε… εσωτερικό ή εξωτερικό, είτε χρήσιμο [μια πολιτική ιδέα, ένα σπορ, ένα είδος μουσικής], είτε επικίνδυνο [η αυτοκτονία για τους αυτόχειρες, η ανορεξία -μέσω της τροφής- για τους ανορεξικούς]. Η εστιακή αυτή σκέψη είναι ένας ψυχικός μηχανισμός, ένα εργαλείο που χρησιμοποιεί ο έφηβος για να περάσει στην ενηλικίωση, και να κατορθώσει να βρει τη θέση του στον κόσμο. Στον ανορεξικό, αυτή η σκέψη παίρνει λάθος δρόμο, ακριβώς επειδή έχει εγκλωβιστεί στο θέμα της τροφής. Στην πραγματικότητα, το ίδιο το αντικείμενο έχει ελάχιστη σημασία, αφού εκείνο που μετράει είναι η αίσθηση του ελέγχου της πραγματικότητας.

Ο έφηβος είναι ένα ον σε εκκρεμότητα που αναζητά απεγνωσμένα το νόημα της ζωής, γνωρίζοντας ότι ο χρόνος είναι περιορισμένος και με περιορισμένα περιθώρια παρεκτροπής, γιατί κάθε αποτυχία τον αναγκάζει να επιστρέφει στην κατάσταση του παιδιού, πράγμα αντιφατικό με την όλη διαδικασία της μεταμόρφωσης προς την ενηλικίωση. Πρέπει οπωσδήποτε να προχωρήσει… να προσηλωθεί στο στόχο του για να εκτελέσει την αποστολή του. Να θέσει τα ουσιώδη ερωτήματα της ζωής: από πού έρχεται, ποιος ο προορισμός του, η θέση του στον κόσμο, ή ταυτότητά του, το πεπερασμένο της ύπαρξής του... Στην περίπτωση που δε βρει αναγνώριση, αγάπη, σεβασμό, η μεταμόρφωσή του κινδυνεύει να γίνει έρμαιο των περιστάσεων που τον καθιστούν ευάλωτο και ενδεχομένως τον συντρίβουν…

…Αποκαλεί μια κοπελίτσα “μοσχαράκι” γιατί έχει -λέει- παραπανίσια κιλά. …Σε μια εποχή όπου η νευρική ανορεξία θερίζει κυρίως στις έφηβες. Κορίτσια σαν τα κρύα τα νερά οδηγούνται στον θάνατο από αυτήν τη μάστιγα… Πολλά μοντέλα παίρνουν και κοκαΐνη για να ελέγχουν την όρεξή τους και να μην τρώνε πολύ… από το ενδιαφέρον άρθρο της Έλενας Ακρίτα, εδώ.

Να θεωρήσουμε άραγε τον Καρυωτάκη και τα μανεκέν τους βασικούς ενόχους στο δράμα της αυτοκτονίας και της ανορεξίας?!! Υπάρχουν παραδείγματα τόσο απ’ την αρχαιότητα όσο και απ’ τον 19ο αιώνα που είχαν τα θύματά τους, παρόλο που τότε το κυρίαρχο πρότυπο ήταν οι στρουμπουλές γυναίκες κι όχι τα σημερινά ψιλόλιγνα, κοκκαλιάρικα σώματα. Ο πραγματικός ένοχος, λοιπόν, συνεχίζει να διαφεύγει…

Θεωρώ συγκλονιστικό ένα βιβλίο που βρήκα τυχαία στο παζάρι βιβλίου που έγινε στην πλατεία Κλαυθμώνος αυτές τις μέρες· εκδόσεις Θυμάρι και τίτλος Βανέσα, Στο Λαβύρινθο της Ανορεξίας. Είναι η ιστορία μιας έφηβης όπως την έζησε και την αφηγήθηκε η ίδια κι όπως την αναλύει ο ψυχίατρός της. Βοηθά τον μεν έφηβο να αποκωδικοποιήσει τι είναι αυτό που νιώθει, τους δε γονείς να καταλάβουν τι είναι αυτό που προσπαθεί να τους πει ο έφηβος. Δεν παρατίθενται συμβουλές... άλλωστε... μ' ένα κλικ ανοίγει η πόρτα προς την αρρώστια αυτή -καθώς είναι ανεξιχνίαστα τα αίτιά της- μ’ ένα κλικ κλείνει. Εύχομαι το κλικ αυτό να μην κλείσει την πόρτα μιας ακόμη εφηβικής ζωής…

Ιανουαρίου 23, 2010

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη

Μέσα στα πλαίσια της αναδημοσίευσης σημαντικών κατά την γνώμη μου αναρτήσεων από την Κυπριακή μπλογκόσφαιρα, θα αποφύγω τις αναρτήσεις πολιτικού περιεχομένου. Θα προβληθούν από εδώ κυρίως θέματα που άμεσα ή έμμεσα προβάλλουν τον ίδιο τον πολιτισμό ή τα προβλήματα του. Και εννοώ τον πολιτισμό με την ευρύτερη έννοια του όρου.


Σήμερα θα παρουσιάσω την τελευταία ανάρτηση από το μπλογκ "Αφηγήσεις..." του Γιάννου Ιωάννου. Πρόκειται για την παρουσίαση μέρους του βιβλίου του "Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη".


Δυστυχώς δεν κατάφερα να μεταφέρω και εδώ το μέρος του όμορφου βιβλίου του, που μας αφήνει ο Γιάννος να γευτούμε. Όμως μπορείτε να το δείτε στο μπλογκ του ή εδώ.

Καλοδιάβαστο!

Ιανουαρίου 22, 2010

Αντροπή!

Σε αυτόν εδώ το χώρο, ανάμεικτες με τις συνεντεύξεις που θα επανέλθουν, θα μεταφέρω αυτούσιες, αξιόλογες αναρτήσεις που θεωρώ ότι αξίζουν περαιτέρω προβολής.


Κάνω αρχή με την ανάρτηση του Επίτροπου Περιβάλλοντος η οποία αφορά επιστολή ξένου τουρίστα που κανονικά θα έπρεπε να μας είχε ταρακουνήσει όλους. Ίδρωσε κανενός υπεύθυνου το αυτί; Αν ο ξένος μας ξανάρθει του χρόνου θα βρει άλλη εικόνα;


Γράφει ο Επίτροπος:


Επισυνάπτω το κείμενο επιστολής που στάλθηκε στο μουχτάρη της Πέγειας από τουρίστα σχετικά με τον Ακάμα. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ !!


My wife and I with our two young children recently had a holiday in the Coral Bay Area of Pafos. We had never visited Cyprus before, but were attracted by your current holiday advertisement on some of the International TV Channels “Cyprus an Island for all seasons”.
As a young couple we enjoy walking and of course were excited to note that Coral Bay is near to the protected Akamas Region. Therefore early in our holiday all four of us set off to explore the area near our hotel.
At first we were really exited to see the undisturbed coast line and the sea. However as we ventured further along the coast we were appalled to see areas littered by condoms, tissue paper and in one case even a pair of underpants. Further on there were items of metal and even an old sofa bed. The first question that came to our minds was what is Cyprus trying to sell?, Sun or Sex. It was absolutely disgusting, and we had to do our best to stop our children peering at this rubbish. If you ever wanted to see an open air brothel after the previous nights activities this was the place.
We did see one warning sign, it said No Dogs, may I suggest that a sign saying No Pigs (the two legged variety) would be more appropriate !!!
It just so happens that I am a junior officer in the United Nations Environment Programme (UNEP) and the appalling sight I saw in your Coral Bay Area of Peyia really struck home to me. Even in the poorest of third world countries you would be hard pressed see to what we witnessed in Cyprus.
I have taken photos of what I have seen and will of course register them with the appropriate department at UNEP. I sincerely hope that you will take some action to protect your environment at Coral Bay. From what I have seen there are at least two things you can do. Firstly put fencing around the entire Coral Bay Area to stop vehicles entering, secondly have regular police patrols in the area at night.
The environment is in our hands and anything positive we can do matters. I am just saddened to think that people of such low caliber live in Cyprus. Undoubtedly your government needs to take action and take action fast. Otherwise your all ready fragile tourist industry will suffer even more.


Yes Peyia is it SEX or SUN the answer lies in your hands !!! 

Αντέγραψα από εδώ . Σχόλια επί της ουσίας της ανάρτησης θα ήταν ορθότερο να γίνονται στη πηγή.

Ιανουαρίου 04, 2010

Dr Psychia: Ακόμα τζαι που πας τον καναπέ μας, ακόμα τζαι ψευδώνυμοι, έχουμε βήμα...

Σήμερα παρουσιάζω μια από τις πιο χαρισματικές και πολυδιαβασμένες μπλόγκερς . Τη Ψυχία ή αλλιώς Δρ Ψωνάρα! Τη γωνιά της θα την βρείτε εδώ. Δικαιωματικά πια θεωρείται παλιά καραβάνα στη μπλογκόσφαιρα. Με πολυδιάστατη θεματολογία και χιούμορ που σε διπλώνει, καθιερώθηκε σαν μια από τις κλασσικές κυπραίες μπλογκερούες. 

Την ευχαριστώ, της εύχομαι υγεία και πρόοδο και μακάρι να μην την χρειαστούμε.


Ερ.: Από πότε μπογκάρεις και τι είναι εκείνο που σε έσπρωξε στο μπλόγκιγκ;


Άνοιξα το μπλογκ μόλις μερικές μέρες μετά που ανακάλυψα το κόνσεπτ, τον Οκτώβρη του 2006, γιατί το γράψιμο περνά μου τζαι αρέσκει μου. Ώσπου να ανακαλύψω το μπλόγκιγκ εκάθουμουν όπως τον βλάκα τζαι έγραφα τα για να μεν τα θκιαβάσει κανένας. Άμα το ανακάλυψα αποφάσισα πως θα ήμουν που τα καλά βλάκας αν δεν εμοιράζουμουν ούλλον τούντον πνευματικό πλούτο που διαθέτω.


Ερ.: Θα μπορούσες να εξηγήσεις στους αναγνώστες μας από πού προήλθε το Ψυχία και από πού το Δρ Ψωνάρα;


Ο σκύλος μου ο Σπάικι παλαιότερα επάθθεννεν νευρωτικές κρίσεις. Οι ευφυέστατοι φίλοι μου, σε μια παράλληλη κρίση που είχε πιάσει τον σκύλλο και την μαστόρισσα του, τον εμετονόμασαν σε Σάικκη, τζαι μένα σε Σαϊκκία. Περισσότερες λεπτομέρειες μπορείτε να διαβάσετε εδώ:

Το Ψυχία είναι η ελληνική έκδοση του που μου αποδόθηκε από μπλόγκερς και αναγνώστες.
Επομένως η σχέση του ψευδώνυμου με το επάγγελμα που εξασκώ (παιδοψυχιατρική) είναι απλή αλλά πετυχημένη σύμπτωση.


Το Δρ Ψωνάρα μου αποδόθηκε τον Μάρτη του 2007 από έναν πρώην μπλόγκερ, τον Crucifixio, ο οποίος είναι και παιδικός μου φίλος. Άρεσεν μου τζαι εκράτησα το. Πιθανότατα ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα διότι διαχρονικά στη ζωή μου έχω ακούσει από κοντινούς μου ανθρώπους ατάκες σαν «Είσαι ψώνιο», «Μα τι ψωνάρα είσαι εσύ» κτλ. Αυτοσαρκαστικά πάει πολλά. Στην πραγματικότητα όμως το πρόβλημα τους είναι ότι συγχύζουν το ψώνιο με την αυτογνωσία.


Ερ.: Πιστεύεις ότι με το να γράφεις με ψευδώνυμο και να παραμένεις άγνωστη στους αναγνώστες σου, αποκτάς κάποιο πλεονέκτημα; Πόσο άγνωστους τελικά, μπορεί να μας κρατήσει στη μικρή κοινωνία της Κύπρου το ψευδώνυμο;


Το πλεονέκτημα της μαγείας γύρω από το «μα ποια μπορεί να εν τούτη?» εν δυνατό σε μικρές κοινωνίες ή σε κοινωνίες λογοκρισίας, αλλά μπορείς να το έχεις μόνο εάν δεν αποκαλύπτεις την ταυτότητα σου κάθε τρεις τζαι λλίο όπως κάμνω εγώ περίπου μια-θκυό φορές τον χρόνο.


Τζαι πάλε όμως, εν σχετικό τούτο περί πλεονεκτήματος, διότι αν η περσόνα που πλασάρει ο καθένας μας έχει ελάχιστα κοινά με την πραγματική του προσωπικότητα, τότε στην περίπτωση που το ψευδώνυμο αντικατασταθεί από όνομα τζαι φάτσα, η απομυθοποίηση μπορεί να «χαλάσει» την περσόνα. Αν όμως η περσόνα, όσο τζαι φανφάρ να είναι, συμβαδίζει ή/και αδικεί την πραγματική προσωπικότητα, η απομυθοποίηση δεν σου χαλά το πλεονέκτημα, αντίθετα μπορεί και να το ενισχύσει.


Το θέμα είναι ποιος είναι για τον καθένα μας ο πιο καλός τρόπος να ακουστούν τζείνα που έσιει να πει.


Αλλά τούτο με το πόσο άγνωστος μπορείς να είσαι στην Κύπρο... Πε τζαι συ. Εγώ προσωπικά έππεσα στην «λούμπα» να δώκω πολλά στοιχεία για τη ζωή μου στην «δημοσιότητα», οπότε άγνωστη μπορώ να μείνω μέχρι ένα σημείο. Αν πχ. εξακολουθήσω να μπλογκάρω τζαι σε πέντε χρόνια που ίσως να έχω επιστρέψει μόνιμα Κύπρο τζαι να εξασκώ το επάγγελμα μου, που θα το εξασκούν ως τότε πέντε-δέκα (potentially πλούσιοι) κούνουποι, νομίζω εν θα έσιει πιο εύκολο πράμα να put two and two together.


Ερ.: Έχεις δημιουργήσει γνωριμίες με άλλους μπλόγκερς;


Καλώ! Εν ακόμα σιοκκαρισμένοι. Έφυεν η κουρούκλα τους. Σε θκυο-τρεις περιπτώσεις τα αισθήματα ήταν αμοιβάδες. Οι γνωριμίες εγίναν τζαι φιλίες.
Έσιει τζαι μερικούς που τους ήξερα που την προ-μπλογκ εποχή. Τζείνοι εν οι πιο τυχεροί. Εξέραν με που πριν να γίνω ντίβα τζαι κόμα μιλώ τους.
Ε(παρα)γνωρίστηκα τζαι με 2 αναγνώστες.


Ερ.: Μπορείς να μοιραστείς μαζί μας ένα πολύ ευχάριστο ή εντυπωσιακό πράγμα που σου συνέβηκε μέσω ή λόγω του μπλογκ;


Όχι. Δεν μπορώ.


Ερ.: Το μπλογκ σου έκλεισε τρία χρόνια ζωής. Τι πιστεύεις ότι πρόσφερε σε σένα και στους αναγνώστες σου;


Εμένα εβοήθησε με να βάλλω τα συναισθήματα μου σε λέξεις, να εκφράζομαι καλλύτερα δηλαδή, να λαμβάνω την κριτική θετικά τζαι όχι ως επίθεση, να αποκτήσω εγκυκλοπαιδικές γνώσεις, και να εξασκήσω το είδος σοφίας που αποκτά κανείς από την ανάλυση της βλακείας. Επίσης είναι αξιοσημείωτο το ότι σε τρία χρόνια έχω καλύψει γραπτώς τόσα θέματα όσο να μπορώ να απαντώ σε αρκετές από τις ερωτήσεις σου με λινκ στην ανάλογη ανάρτηση. Για σιγουριά και καλύτερες πιθανότητες αποθήκευσης τους στην long term μνήμη. Αν θέλεις πραγματικά να μάθεις την γνώμη μου.... έτα ούλλα τζιαμέ!


Τζαι ούλλα τούτα αβίαστα, ενίοτε με κακαριστό γέλιο.


Στους αναγνώστες μου δεν ξέρω τι πιστεύω ότι προσφέρω αλλά καμιά 150αριά από αυτούς απάντησαν σε μια έρευνα που είχα κάμει για τα 2α μου γενέθλια, σε μια παρόμοιου τύπου ερώτηση που αφορούσε το τι τους άρεσε στο μπλογκ. Κάμνω copy-paste τους τοπ λόγους:


• Χιούμορ (I crack me up as well)
• Τρόπος/Ύφος/Στυλ γραφής (Πως τα γράφω ο πούστης!)
• Τα πάντα ( )
• Τα θέματα που αναπτύσσονται (Όταν μεγαλώσω θα γίνω συγγραφέας)
• Εγώ η ίδια αυτοπροσώπως (Θεά! Θεά!)
• Ζωή στο εξωτερικό (Το μόνο καλό της ξενιτιάς είναι ότι προσφέρει θέαμα)
• Ψώνισμα (Το blog προσφέρει shopping therapy)
• Σαρκασμός/Αυτοσαρκασμός (Nuff said)
• Η ζωντάνια της περιγραφικότητας (Χίλιες λέξεις μια εικόνα)
• Αμεσότητα/Αυθορμυτισμός (Μένω άφωνη!)
• Ανάλαφρη, απλή, ξεκούραστη ατμόσφαιρα (Dr. Ψωνάρα’s Spa)


Ερ.: Νιώθεις ότι γράφεις πιο πολύ για σένα ή για τους άλλους;


Τζαι για τους θκυό. Εν υποκριτικό να λέεις ότι γράφεις μόνο για σένα όταν δημοσιεύεις να γραπτά σου σε μια σελίδα που επισκέπτονται 250 πλάσματα την ημέρα άμα εν στες καλές της. Σε κάποια φάση, περίπου στον ένα χρόνο εσυγχύστηκα, διότι ένιωσα πως πιέζομαι να γράψω για άλλους τζαι αναρωτήθηκα, τελικά για ποιον γράφω τούτα που γράφω? Μετά ήβρα την ισορροπία τζαι που τότε πάω καλά.


Ερ.: Αντικρίζεις θετικά ή αρνητικά την συνεργασία σε τακτική βάση κάποιων μπλόγκερς με τον τύπο; Εσύ θα συνεργαζόσουν με κάποια εφημερίδα σε τακτική βάση αν σου το ζητούσε;


Άλλαξες την τούντην ερώτηση, επρόσθεσες το «τακτική», αλόπως επειδή ξέρεις ότι εσυνεργάστηκα παλιότερα με κάποιες αλλά όι σε τακτική βάση. Η διαφορά της τακτικής που την περιστασιακή, είναι ότι στην τακτική (σίουρα) πληρώνεσαι. Ρωτάς με βασικά αν θα εδέχουμουν να γράφω τζαι να πλερώννουμαι. Ναι, καλώ! Εφόσον οι όροι δεν θα ήταν περιοριστικοί, δηλαδή αν με επκιερώνναν για να εκφράζομαι όπως εκφράζομαι χωρίς αλλαγές και λογοκρισίες, φυσικά και θα το δοκίμαζα. Όταν προσφέρεις μιαν υπηρεσία κατά παραγγελία, τότε πρέπει να λαμβάνεις κάτι, ένα τσέκκι, μια δωροεπιταγή, θκυό ντουζίνες αυκά, κάτι. Ο μούχτης επέθανεν.


Ερ.: Πόσο σε ενοχλεί όταν άτομα με αντίθετες πολιτικές ή ιδεολογικές απόψεις βρίζουν ή απειλούν εσένα ή άλλους σχολιαστές αναγνώστες σου. Πιστεύεις ότι νομιμοποιείται κάποιος μπλόγκερ να διαγράψει σχόλια που θεωρεί ότι ξεπερνούν κάποια όρια που ο ίδιος θέτει για το μπλογκ του.


Ο καθένας έσσω του βάλλει τα όρια του τζαι κάμνει ότι θέλει. Εχτός αν κουπανά το κοπελλούιν του που το πρωί ως την νύχτα, για τα υπόλοιπα δεν ππέφτει λόγος σε κανέναν. Εν αυτονόητο σε σημείο duh.


Το είδος του σχολιαστή που την θέλει ο κώλος του την διαγραφή, το έχω ονομάσει «Το Φαινόμενο του Μπλογκοϊού», και του έχω αφιερώσει τρεις αναρτήσεις. Μια για κάθε μπλογκοϊό που διέγραψα.


Ερ.: Βρίσκεις ότι εκτός από τη ραγδαία αύξηση του αριθμού των μπλογκς υπάρχει και κάποια αντίστοιχη άνοδος στη ποιότητα των αναρτήσεων;


Ίσως όχι αντίστοιχη αύξηση όσον αφορά την ποιότητα αλλά σίγουρα αντίστοιχη όσον αφορά την ποικιλία των μπλογκ που ασχολούνται με συγκεκριμένα θέματα πχ. ζώα, ομοφυλοφιλία, αρχιτεκτονική, εκπαίδευση, πολιτική, περιβάλλον κτλ.


Ερ.: Ζώντας στο εξωτερικό, σε ποιο βαθμό χρησιμοποιείς τα μπλογκς για να ενημερώνεσαι για το τι γίνεται στη Κύπρο;


Δεν αλλάζει τζαι πολλά ο τρόπος που ενημερώνομαι εντός ή εκτός Κύπρου. Επειδή τηλεόραση εν πολλοβλέπω, η ενημέρωση που λαμβάνω εν διαδικτυακή, από εφημερίδες και μπλογκς. Άμα όμως ασχολείσαι με τα μπλογκς σχεδόν καθημερινά, θέλεις εν θέλεις ενημερώνεσαι για την επικαιρότητα που τζιαμέ σε μεγάλο βαθμό.


Ερ.: Πως βλέπεις τις μελλοντικές επιδράσεις του μπλόγκιγκ στη κυπριακή κοινωνία.


Είχα τα γράψει πολλά ωραία στην ανάρτηση «Ψυχογραφία του Κυπριακού μπλόγκιγκ» που φιλοξενήθηκε στο μπλογκ του Λεξηπένητα πριν 2 χρόνια. Κάμνω copy-paste το σημείο:
«Πιστεύω ακράδαντα, πως υπάρχουν μπλόγκερς που μέσα από την μακροχρόνια ενεργή συμμετοχή τους στον χώρο του διαδικτύου, και την δυναμική τους προσωπικότητα (στον γραπτό λόγο τουλάχιστον) έχουν κερδίσει τις εντυπώσεις και ίσως και την εμπιστοσύνη των αναγνωστών τους. Γι’ αυτό άλλωστε οι δεύτεροι επιστρέφουν διαχρονικά. Αυτοί κατά τη γνώμη μου έχουν την δύναμη να επηρεάσουν πολύ κόσμο με τις απόψεις τους, όπως ανάλογα μπορεί να επηρεαστεί πολύς κόσμος από τις απόψεις οποιασδήποτε δυναμικής προσωπικότητας, είτε αυτή διαθέτει μπλογκ είτε όχι. Ο Χριστός του 2007 ας πούμε, θα ήταν μπλόγκερ.»


Όσο μεγάλες ή μικρές και να΄ναι, σίγουρα μόνο θετικές επιδράσεις θα είναι. Οι μπλόγκερς ήδη άρχισαν να γίνονται αισθητοί στην κυπριακή κοινωνία, ιδιαίτερα όσον αφορά τις αντιδράσεις και τις πορείες της Alert μετά την αθωωτική απόφαση για τον ξυλοδαρμό των δύο φοιτητών. Ευελπιστώ σε απήχηση και όσο αφορά τις προσπάθειες λύσεις του Κυπριακού.


Ερ.: Σκέφτηκες καμιά φορά να κλείσεις το μπλογκ ή να παρατήσεις το μπλόγκιγκ;


Ναι, εσκέφτηκα το πόξω πόξω. Αν το κλείσω εν σαν να σβήνω συνειδητά την ύπαρξη μου ως μπλόγκερ. Αλλά ευτυχώς, όσον αφορά την αυτοκτονία, ως τες τάσεις φτάνω. Κατά βάθος θέλω να ζήσω.


Ερ.: Τι θα ήθελες να συμβουλέψεις τους νέους μπλόγκερς;

Ακόμα τζαι που πας τον καναπέ μας, ακόμα τζαι ψευδώνυμοι, έχουμε βήμα. Είμαστε βλάκες αν μεν το χρησιμοποιούμε εποικοδομητικά once in a while. Η συμβουλή μου λοιπόν προς παλιούς, νέους, τον εαυτό μου included είναι, να είμαστε όσο το δυνατό λιγότερο βλάκες μπορούμε.

Recent Posts

Powered by Blogger Tutorials

Κάνε γνωστή την παρουσία σου

Παροπλισμένα μπλογκς (105)