H Cake πάει για Οσκαρ!

Η Cake σε σχόλιο που έκανε στη προηγούμενη ανάρτηση, διερωτήθηκε γιατί σταμάτησα τις συνεντεύξεις. Όπως είχα πει και παλαιότερα οι συνεντεύξεις θα επανέρχονταν. Νάμαστε λοιπόν! Και με συνεντευξιαζόμενη την ίδια την Cake. Μια μπλόγκερ με πολύ ανεπτυγμένη την αίσθηση του χιούμορ, διαμορφωμένες δυνατές απόψεις και χαριτωμένη αθυροστομία.

Της εύχομαι μια μέρα να πάρει το Όσκαρ που ονειρεύεται ή ακόμα καλύτερα το Νόμπελ. Απολαύστε τις απαντήσεις της.

Ερ: Από πότε μπογκάρεις και τι είναι εκείνο που σε έσπρωξε στο μπλόγκιγκ;

Μπλογκάρω που τον Φεβράρη του 2008. Εκοντεύκαν τα εικοστά πέμπτα μου γενέθλια τζαι εσκέφτουμουν ότι έφτασα σε μια κρίσιμη ηλικία, όπου ούτε μοντέλο θα μπορούσα πλέον να γίνω, ούτε μπαλαρίνα αλλά ούτε ποδοσφαιριστής. Έτσι είπα στον εαυτό μου «Άτε, εν η τελευταία σου ευκαιρία να γίνεις κάτι σπουδαίο, ίσως επιτέλους σε ανακαλύψει κάποιος τζαι κερδίσεις το μαυρογέρημον το Όσκαρ». Νομίζω πάω τα καλά προς το παρόν, κάμνω τζαι τα κατάλληλα κκονέκσια σιγά σιγά, τζαι εγγυούμαι σας το, σε κανένα δύο χρόνια εννα με δείτε εμένα τζειπάνω πας τη σκηνή να στέλλω φιλούθκια στην Μέρυλ Στριπ.

Ερ: Θα μπορούσες να εξηγήσεις στους αναγνώστες μας από πού προήλθε το Cake;

Πίσω από αυτό το βαθυστόχαστο ψευδώνυμο κρύβεται ένας κόσμος μυστηρίου, πολλά κρυμμένα μηνύματα και ένα σοβαρότατο ηθικό δίδαγμα. Αν δεν το καταλάβατε ήδη από μόνοι σας σημαίνει ότι δε σας αξίζει να το μάθετε ποτέ.

Ερ: Πιστεύεις ότι με το να γράφεις με ψευδώνυμο και να παραμένεις άγνωστη στους αναγνώστες σου, αποκτάς κάποιο πλεονέκτημα; Ίσως η περιβολή της Cake από ένα είδος μυστηρίου τη βοηθά να γράφει πιο ελεύθερα;

Δε μπορώ να πω ότι είμαι εντελώς άγνωστη πλέον, αφού έχω ήδη γνωριστεί με πάρα πολλούς μπλόγκερς. Είμαι αρκετά αυθόρμητη τζαι αμπάλατη τζαι μόλις νιώσω ότι συμπαθώ κάποιον, η ανωνυμία πετάσσεται (ή πηδιέται) που το παράθυρο.

Αλλά σε γενικότερο επίπεδο, η ανωνυμία σίγουρα βοηθά με να εκφράζω έναν εαυτό πιο εσωτερικό και πιο άμεσο από τον φιλτραρισμένο κοινωνικό μου εαυτό. Μέχρι τώρα όμως ενι ξέρω ποιος που τους δκυό εαυτούς εν πιο αληθινός. Ίσως τζαι οι δκυό.

Ερ: Έχεις δημιουργήσει γνωριμίες με άλλους μπλόγκερς; Αν ναι, μήπως κάποιες προχώρησαν περισσότερο από το επίπεδο της γνωριμίας;

Ναι καλό! Εγνώρισα κάμποσους τζαι με κάποιους που τζείνους εγίναμεν πολλά καλοί φίλοι. Στην αρχή όμως είπα ότι δε θα ήθελα να γνωρίσω κανένα γιατί ένιωθα πως όταν ο άλλος ξέρει τη φάτσα σου, τη φωνή σου, τον τρόπο που ντύνεσαι, το όνομα σου κτλ, πλέον δεν κρίνει αντικειμενικά τη ‘φωνή’ σου τζαι τζείνα ούλλα που θέλεις να πεις, αλλά κρίνει μέσω ενός φακού που εμάθαμε να χρησιμοποιούμε για να καλουπώνουμε έναν άνθρωπο μέσα σε 5-6 στερεότυπα τα οποία λατρεύουμε να ανακαλούμε συνεχώς ως σημείο αναφοράς και κρίσης.

Αλλά….ούλλες τούτες οι μπαρούφες που λαλώ πιο πάνω σταματούν να έχουν νόημα άμαν αρκέψεις να μιλάς με ένα πλάσμα τζαι νιώθεις να δημιουργείται μια ξεχωριστή σύνδεση μεταξύ σας. Μπορεί να απολαμβάνεις την ηλεκτρονική σχέση αλλά στο τέλος της ημέρας θέλεις να δώσεις σε αυτόν τον άνθρωπο σάρκα και οστά.. Γιατί μπορεί αυτά που ζούμε ή λαλούμε μέσω μπλόγκ να είναι αληθινά, ο κόσμος της μπλογκόσφαιρας όμως δεν είναι. Αν θέλεις πραγματικά να επικοινωνήσεις τζαι να έσσιεις μιαν αληθινή σχέση με έναν άνθρωπο εν μπορείς να το κάμεις πίσω που ένα κκομπιούτερ.

Ερ: Μπορείς να μοιραστείς μαζί μας ένα πολύ ευχάριστο ή εντυπωσιακό πράγμα που σου συνέβηκε μέσω ή λόγω του μπλογκ;

Όι, εν μπορώ να πω ότι συνέβηκε οτιδήποτε εντυπωσιακό μέσω ή λόγω του μπλογκ. Ή αν έγινε, ήταν τόσο εντυπωσιακό που έπαθα σοκ και το ξέχασα.

Ερ: Το μπλογκ σου έκλεισε δύο χρόνια ζωής. Τι πιστεύεις ότι πρόσφερε:

-σε σένα

-στους αναγνώστες σου

-στη κοινωνία

-Σε μένα έχει προσφέρει εκτόνωση, ψυχολογική ανακούφιση και φίλους που αγαπούν το κοτόπουλο Ταντούρι.

-Στους αναγνώστες μου έχει προσφέρει πολύτιμες γνώσεις για τη ζωή, όπως το ότι το χανγκόβερ θεραπεύεται με τηγανητά αυγά αλλά και γενικότερες σημαντικές πληροφορίες, όπως τις καθημερινές συνήθειες ενός κοτσιροπάμπουλου.

-Στην κοινωνία δεν έχει προσφέρει απολύτως τίποτε.

Ερ: Αντικρίζεις θετικά ή αρνητικά την συνεργασία σε τακτική βάση κάποιων μπλόγκερς με τον τύπο; Εσύ θα συνεργαζόσουν με κάποια εφημερίδα σε τακτική βάση αν σου το ζητούσε;

Βεβαίως και το αντικρίζω θετικά, γιατί όχι; Πιστεύκω θα συνεργαζόμουν με κάποια εφημερίδα αν μου το ζητούσαν. Απλά δε μπορώ να σκεφτώ κανέναν που να ήταν διατεθειμένος να πληρώνει για τες μαλακίες που γράφω.

Ερ: Πόσο σε ενοχλεί όταν άτομα για οποιονδήποτε λόγο βρίζουν εσένα ή άλλους σχολιαστές αναγνώστες σου. Πιστεύεις ότι νομιμοποιείται κάποιος μπλόγκερ να διαγράψει σχόλια που θεωρεί ότι ξεπερνούν κάποια όρια που ο ίδιος θέτει για το μπλογκ του.

Ενοχλεί με όπως θα με ενοχλούσε γενικότερα, κάποιος να μου κάνει λεκτική επίθεση ή να μου συμπεριφερτεί με αγένεια, σε οποιονδήποτε χώρο. Δεν καταλαβαίνω τη λογική «Από τη στιγμή που εκτίθεσαι δημόσια, οφείλεις να δέχεσαι και την επίθεση». Κανένας δεν οφείλει να δέχεται επιθέσεις, ούτε υποτιμητικά και ειρωνικά σχόλια. Το μπλογκ μου είναι ένας χώρος όπου θέλω να χαλαρώσω, να εκφραστώ ελεύθερα και να επικοινωνήσω με κόσμο. Δεν είμαι εναντίον της ήρεμης και εποικοδομητικής κριτικής. Αλλά όπως θα έδιωχνα ένα άνθρωπο από το σπίτι μου αν με προσέβαλλε, έτσι πιστεύω ότι έχω το δικαίωμα να διώχνω τους ανάλογους ανθρώπους που το μπλογκ μου.

Ερ: Βρίσκεις ότι εκτός από τη ραγδαία αύξηση του αριθμού των μπλογκς υπάρχει και κάποια αντίστοιχη άνοδος στη ποιότητα των αναρτήσεων;

Δεν βλέπω κάποια αναλογία μεταξύ αριθμού και ποιότητας να ισχύει στο θέμα των μπλογκς γιατί έχουμε να κάνουμε με απόψεις ανθρώπων τζαι όι με προϊόντα ή υπηρεσίες.

Ερ: Όταν το μπλόγκιγκ ξεκίνησε στη Κύπρο πριν 5-6 χρόνια (πριν το facebook, το twitter κλπ), συνοδευόταν από κάποιου είδους μαγεία και ένα σωρό προσδοκίες. Σαν νεώτερη μπλόγκερ ένοιωσες τίποτε απ’ αυτά;

Ε είπα σου, εξεκίνησα με την προοπτική κερδίσω ένα Όσκαρ τζαι να κάμω την Κύπρον μας περήφανη. Κάμετε λλίην πομονή.

Ερ: Σκέφτηκες καμιά φορά να κλείσεις το μπλογκ ή να παρατήσεις το μπλογκιγκ;

Βεβαίως, εσκέφτηκα το πολλές φορές. Τα μπλογκ θυμίζουν μου λλίον τις ερωτικές σχέσεις. Στην αρχή ενθουσιάζεσαι, γινίσκεται σου έμμονη ιδέα, διάς του τζαι αφταίνει, τζαι γενικώς νομίζεις ότι εν λαβ φορ έβερ. Μετά που λλίον τζαιρό, περνά ο ενθουσιασμός, τζαι όποτε εν έσσιεις όρεξη, λαλείς «Οπ! Ήρτεν το τέλος!». Πριν λίγους μήνες είχα αποφασίσει ότι δεν έχω τίποτε άλλο να γράψω τζαι ήρτεν η ώρα να το σβήσω. Όταν ετοιμαζόμουν να το κάμω όμως, εσκέφτηκα ότι αν διαγράψω τούτον τον ‘χώρο’ εν σαν να σβήνω ένα ολόκληρο κομμάτι του εαυτού μου. Έτσι είπα ότι κάποια μέρα το πιο πιθανόν οι αναρτήσεις να σταματήσουν, αλλά το μπλογκ θα μείνει τζιαμέ να μου θυμίζει ότι κάποτε υπήρξε η Cake.

Ερ: Πως βλέπεις τις μελλοντικές επιδράσεις του μπλογκιγκ στη κυπριακή κοινωνία.

Βλέπω ότι τα μπλογκς κερδίζουν συνεχώς έδαφος. Εν η φυσική εξέλιξη της ηλεκτρονικής εποχής που ζούμεν. Στο εξωτερικό κάποια μπλογκς θεωρούνται ανώτερες πηγές πληροφόρησης ακόμα και από τον επίσημο Τύπο, λόγω αμεσότητας αλλά και έλλειψης ‘φίλτρου’. Φυσικά αυτή η έλλειψη φίλτρου μπορεί να οδηγήσει και σε επικίνδυνη προπαγάνδα και παραπλάνηση (κάτι που βλέπουμε όμως να συμβαίνει και με τα παραδοσιακά ΜΜΕ).

Η δημοτικότητα των μπλογκς που αυξάνεται, δίνει σημαντική δύναμη στους μπλόγκερς. Κάποιοι μπορεί να χρησιμοποιήσουν αυτή τη δύναμη προς προσωπικό τους όφελος, κάποιοι όμως ίσως επηρεάσουν και βοηθήσουν προς το γενικότερο κοινωνικό καλό. Πιστεύκω πως πρέπει τζαι οι μπογκερς να έχουν λλίον την επίγνωση τζαι ίσως κάποιαν αίσθηση ευθύνης για τα πράματα που γράφουν αλλά τζαι οι αναγνώστες να βάλλουν την κολόκα τους λλίον να δουλέψει τζαι να μεν πιστεύκουν ή να παίρνουν στα σοβαρά ό,τι δκιαβάζουν.

Ερ: Τι θα ήθελες να συμβουλέψεις τους νέους μπλόγκερς;

Άμαν φκαίνουν για πρώτο ραντεβού να μεν παραγγέλλουν ριγανάτο κοτόπουλλο γιατί στάνταρ μεινίσκει μες τα δόντια η ρίγανη. Ή αν επιμένουν, να πιάσουν τουλάχιστον μαζίν τους καθρεφτάκι.