Η Δρακούνα αποκαλύπτεται!

Η Δρακούνα δεν χρειάζεται συστάσεις! Η κυπριακή μπλογκόσφαιρα έχει πολλές πριγκίπισσες και μία βασίλισσα. Και αυτή είναι η Δρακούνα! No questions asked!

Την ευχαριστώ πολύ που με ευχαρίστηση ανταποκρίθηκε στη πρό(σ)κληση για να δόσει συνέντευξη στο "Κυπριακά Μπλογκς".

Ερ.: Από πότε μπογκάρεις και τι είναι εκείνο που σε έσπρωξε στο μπλόγκιγκ;

Από το Δεκέμβριο του 2005. Με έσπρωξε στο blogging ένα όνειρο που είδα με τον Άγιο Νεόφυτο. Ο Άγιος Νεόφυτος καθόταν πάνω σε ένα θάμνο γεμάτο μέλισσες, διάβαζε Paolo Coelho και από κάτω είχε ένα laptop. Του είπα, «τι κάνεις άγιε μου πάνω βάλτο, θα σε τσιμπήσουν οι μέλισσες», στο οποίο μου απάντησε «μην ανησυχείς τέκνο μου, έχω Calamine lotion». Ξύπνησα πολύ ανήσυχη και τηλεφωνώντας στην κα Αντριάνα (η Γραμμή των Αποκαλύψεων) μου είπε ότι φως φανάρι, ο βάλτος σημαίνει ένα ορθογώνιο πράγμα (το keyboard) που εγώ χρησιμοποιώ με κάποιο τρόπο (οι μέλισσες), άρα πρέπει να ξεκινήσω το blogging. Η κα Αντριάνα είπε επίσης ότι το όνειρο μπορεί και να σημαίνει ότι πρέπει να χρησιμοποιήσω άμεσα το pyrex που μου χάρισε η πεθερά μου, αλλά είπα να επιλέξω την πρώτη εξήγηση.

Ερ.: Το όνομα Δρακούνα από που βγαίνει; Μήπως αυτοί που σε γνωρίζουν προσωπικά θα σε χαρακτήριζαν σαν «Δρακούνα», δηλαδή χαρακτήρα δύστροπο, ιδιότροπο, νευρικό τζιαι θυμοθκιάρικο;

Το όνομα Δρακούνα δεν βγαίνει από πουθενά. Πρώτα διάλεξα το avatar, το είδα σε ένα site και μου άρεσε και σκέφτηκα ότι μοιάζει με Δρακούνα (έκτοτε δεν κατάφερα να το ξανα εντοπίσω).

Στην πραγματική μου ζωή είμαι η μετενσάρκωση της Julia Andrews στο Sound of Music. Θα ήμουν σκατά καλόγρια, δηλαδή.

Ερ.: Έχεις δημιουργήσει γνωριμίες με άλλους μπλόγκερς;

Όχι, είμαι ακοινώνητη. Όπου με κάλεσαν δεν πήγα και τώρα σταμάτησαν να με καλούν και καλά να μου κάνουν.

Ερ.: Πιστεύεις ότι με το να παραμένεις άγνωστη στους αναγνώστες σου, αποκτάς κάποιο πλεονέκτημα; Ίσως η περιβολή της Δρακούνας από ένα είδος μυστηρίου τη βοηθά να γράφει πιο ελεύθερα.

Δεν πιστεύω ότι αυτοί που γράφουν επώνυμα, γράφουν και πιο έγκυρα. Εφόσον διαβάζεις τις απόψεις μου, είτε τις γράψω ως Δρακούνα, είτε ως Κούλλα, πάλι θα τις διαβάσεις. Με άλλα λόγια, επειδή τις έγραψα ανώνυμα δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχω. Θέλω όμως να αποφύγω τη ταμπέλα που συνοδεύει αυτούς που γράφουν επώνυμα. Μου αρέσει που γράφω με ψευδώνυμο και θα συνεχίσω να γράφω έτσι. Anyway, μετά από τέσσερα χρόνια, η Δρακούνα είναι ένας χαρακτήρας από μόνη της όπως και τα άλλα άτομα που αναφέρω καμιά φορά στα posts.

Ερ.: Το μπλογκ σου έκλεισε 4 χρόνια ζωής. Τι πιστεύεις ότι πρόσφερε:

-σε σένα – διασκέδαση, εκτόνωση, εναλλακτικό τρόπο διασκέδασης

-στους αναγνώστες σου - διασκέδαση (ελπίζω), γέλιο, νεύρα (στους anonymous)

-στη κοινωνία - forwards για τα Inbox όλων των εργαζομένων (έχω λάβει τουλάχιστον μια ντουζίνα forwards που είναι δικά μου κείμενα:)

Ερ.: Θεωρείς ότι η συνεργασία σου με τη εφημερίδα Καθημερινή είναι μια μορφή αναγνωρισης του συγγραφικού σου ταλέντου που χωρίς το μπλογκ ίσως να μην αναδεικνυόταν ποτέ;

Προφανώς αν δεν έγραφα στο blog δεν θα ερχόταν η Καθημερινή να μου προτείνει συνεργασία. Εξάλλου, η Καθημερινή συνεργάζεται με τη Δρακούνα και όχι την προσωπική μου ιδιότητα. Άρα σίγουρα το blog ευθύνεται για τη συνεργασία. Θα μπορούσες να πεις ότι είναι είδος αναγνώρισης. Ένα είδος αναγνώρισης που μου πληρώνει τη visa card κάθε μήνα. :)

Ερ.: Πόσο σε ενοχλεί όταν άτομα με αντίθετες πολιτικές ή ιδεολογικές απόψεις βρίζουν ή απειλούν εσένα ή άλλους σχολιαστές αναγνώστες σου.

Αν με ενοχλούσε η αντίθετη άποψη δεν θα άφηνα ανοικτά τα σχόλια στο blog. Εφόσον γράφω κάτι, μπορώ να κριθώ όπως και εγώ κρίνω άλλους. Δεν επηρεάζομαι τόσο εύκολα από βρισιές και απειλές. Νομίζω στα τέσσερα χρόνια, μόνο μια φορά διέγραψα κάτι. Γιατί να διαγράψω κάτι όταν μπορώ να το αφήσω εκεί και να ρεζιλέψω αυτόν που το έγραψε με 10 διαφορετικούς τρόπους? Αυτός γίνεται ρεζίλι, όχι εγώ.

Ερ.: Πιστεύεις ότι νομιμοποιείται κάποιος μπλόγκερ να διαγράψει σχόλια που θεωρεί ότι ξεπερνούν κάποια όρια που ο ίδιος θέτει για το μπλογκ του.

Φυσικά. Ο κάθε blogger δικαιούται να κάνει ότι θέλει με το blog του. Δικό του είναι άλλωστε. Ακόμα και αυτό το blog που περιέχει όλα τα κυπριακά blogs, στην ουσία ανήκει σε αυτόν που το δημιούργησε. Άμα θέλει κλείνει τα σχόλια, άμα θέλει το κάνει private, άμα θέλει δεν περιλαμβάνει κάποια blogs. Το έχω ξαναπεί, τα blogs κατά την άποψη μου δεν είναι Δημοκρατία. Εσύ που σχολιάζεις σε ένα blog, δεν σου ανήκει το σχόλιο. Ανήκει σε αυτόν που σε φιλοξενεί. Επομένως αν ο άλλος δεν θέλει να σε ακούσει, έχει κάθε δικαίωμα να σε αποκλείσει.

Ερ.: Βρίσκεις ότι εκτός από τη ραγδαία αύξηση του αριθμού των μπλογκς υπάρχει και κάποια αντίστοιχη άνοδος στη ποιότητα των αναρτήσεων;

Δηλαδή η ποσότητα να φέρνει την ποιότητα? Δε ξέρω, να πάρω τη βοήθεια του κοινού?

Ερ.: Εξακολουθεί για σένα το μπλόγκιγκ να περιβάλλεται από τη μαγεία και τις υποσχέσεις με τις οποίες εισέβαλε πριν 4-5 χρόνια στη ζωή μας.

Ναι αλλά τώρα έχω πιο λίγο χρόνο για να αφιερώσω σε αυτό και μερικές φορές λυπάμαι.

Ερ.: Πως βλέπεις τις μελλοντικές επιδράσεις του μπλογκιγκ στη κυπριακή κοινωνία.

Οι bloggers θα καταφέρουν να επηρεάσουν τη κοινή γνώμη η οποία θα στραφεί στα blogs για ενημέρωση και προβληματισμό. Τα παραδοσιακά ΜΜΕ θα μαραζώσουν, θα κλείσουν και θα αντικατασταθούν εξολοκλήρου από το internet. Οι bloggers θα γίνουν πανίσχυροι και θα χρηματιστούν από την UNOPS για να περάσουν σατανικό σχέδιο λύσης στον κυπριακό λαό. Θα ξεσκεπάσει το σκάνδαλο ο Λουκής Λουκαίδης, ο νέος Κουλίας των διαπραγματεύσεων, αλλά μέχρι τότε θα έχω δραπετεύσει στην Αργεντινή.

Ερ.: Τι θα ήθελες να συμβουλέψεις τους νέους μπλόγκερς;

Να πίνουν πολύ νερό διότι βοηθά στην ενυδάτωση, να αποφεύγουν τα αναψυκτικά διότι έχουν πολύ ζάχαρη και φουσκώνουν και να μην πιστεύουν ότι βλέπουν στην τηλεόραση.