Talk Show Host

Talk Show Host

Μια μέρα του Φεβρουάριου του 2009 ξεκίνησα και εγώ το ταπεινό μου blog... Χωρίς να πιστεύω πως έχω κάτι ιδιαίτερο ή και πρωτότυπο να πω... Επίσημα δηλώνω ότι γράφω για να εκτονώνομαι (duh!) αλλά - μεταξύ μας τώρα- γράφω γιατί μια χαρτορίχτρα μου είπε ότι έβλεπε σε έναν οίκο μου (που ούτε καν θυμάμαι ποιον, τον 9ο νομίζω;;;) πως πρέπει να αρχίσω να γράφω γιατί μια μέρα θα γίνω πολύ επιτυχημένη και διάσημη συγγραφέας (what the f*ck ήταν η πρώτη αντίδραση μου)… Συνεπώς το blog αποτελεί μέρος της εμπεριστατωμένης μελέτης μου υπό τον τίτλο “Όλη η αλήθεια για τα χαρτιά της Ταρώ: Τι να πιστεύετε και τι όχι!”… Στο μέλλον ελπίζω να βρω το χρόνο να ολοκληρώσω και τη μελέτη μου στο διάβασμα του ελληνικού-κυπριακού-αραβικού-τούρκικου καφέ με τον προσωρινό τίτλο “Ένα μπρίκι εξομολογείται”…

Αλιγατορισμοί

Αλιγατορισμοί

Καλωσορίζω όλους τους φίλους - γνωστούς και μη - που περιδιαβάζουν στο ιστολόγιο μου. Το όνομα του παρόντος προέκυψε από την ένωση των λέξεων "αλιγάτορας" και "προβληματισμοί".

"Αλιγατορισμοί" λοιπόν, με τις σκέψεις, τα αναπάντητα ερωτήματα και τις... απορίες του αλιγάτορα.

Το κυριότερο θέμα που απασχολεί τον γράφοντα δεν είναι άλλο από το Κυπριακό. Ωστόσο, κοινωνικά, πολιτικά και εκπαιδευτικά θέματα δεν μπορούν να μας αφήνουν ασυγκίνητους, ως επίσης και τα αθλητικά δρώμενα στον τόπο. Για τα τελευταία βέβαια, μπορείτε να ρίχνετε μια ματιά στην "Γαλανόλευκη Θύρα", που φιλοξενεί τις γραμμές μας, τουλάχιστον οι Ανορθωσιάτες!

Αυτά γι' αρχή και εύχομαι καλό διαδικτυακό ταξίδι, παρέα με τα... δόντια του αλιγάτορα!!!

Από τον Οκτώβρη του 2008

Παντός Καιρού

Παντός Καιρού

Ο υπογράφων το «Παντός Καιρού» είναι ο Μιχάλης Μιχαήλ, δημοσιογράφος στο επάγγελμα. Κατάγομαι από τον κατεχόμενο (ελπίζω όχι για πολύ ακόμα) Γερόλακκο της επαρχίας Λευκωσίας. Ασχολούμαι ιδιαίτερα με τα ζητήματα του κυπριακού και της ιστορίας, με προτεραιότητα την κυπριακή και η έρευνα σε ζητήματα ταμπού της κυπριακής ιστορίας είναι η… αδυναμία μου. Δεν μου αρέσει η ανωνυμία, γι αυτό γράφω και υπογράφω με το όνομα και το επίθετο μου.Το ιστολόγιο μου άρχισε να λειτουργεί από τον Μάιο του 2008 και είναι ένα βήμα έκφρασης για μένα αλλά και μια ευκαιρία για ανταλλαγή απόψεων επί των ζητημάτων που προανάφερα και όχι μόνο.

Νεκατομένος ο ερχόμενος

Νεκατομένος ο ερχόμενος

"Άμαν ήμουν μιτσής η γιαγιά μου είσιε μια ατάκα, επιφώνημα, σχεδόν παροιμία άμα έβρισκε μπροστά της ανακατωσιά, χάος τζαι τζείνο που ο Πανούσης αποκαλεί υπαρκτό σουρεαλισμό. Κάτι εκαθάριζε ή επλύνησκε, δεν θυμούμαι πλέον τι, τζαι πάνω στη κουβέντα με τη μάνα μου για ένα θέμα το οποίο ακούετουν πολλά πολύπλοκο, η κατά τ' άλλα θεοσεβούμενη γιαγιά μου ανεφώνησε "νεκατομένος ο ερχόμενος!" [αντί του εκκλησιαστικού "ευλογημένος ο ερχόμενος"]. Η κουβέντα τούτη έκαμε μου τόση εντύπωση που άμα άρκεψα να μπλογκάρω τον Ιούνη του 2005 ήταν ο πρώτος τίτλος που εσκέφτηκα. Τέσσερα χρόνια μετά το μπλογκ παραμένει τυχάρπαστο τζαι νεκατομένο. Μάλλον εννά φταίει το όνομα.

Γράφει που τον Ιούνη του 2005

Παγκύπριο Συμβούλιο Ειρήνης

Παγκύπριο Συμβούλιο Ειρήνης

Καλώς ορίσατε στο νέο αυτό Μπλοκ στο διαδίκτυο. Ευχόμαστε καλή συμμετοχή, σ' αυτό το νέο σταυροδρόμι ηλεκτρονικής ανταλλαγής σκέψεων, μα και πληροφόρησης για ένα θέμα, που μόνο όταν γίνει από ευχή πραγματικότητα, θα μπορούμε να πούμε πως ο Άνθρωπος, πήρε το δρόμο πια της λογικής και της πραγματικής προόδου.

Με το μπλοκ αυτό, θέλουμε να προσφέρουμε ένα νέο, σύγχρονο κρίκο επαφής των Πολιτών με την οργάνωση μας. Μια νέα δυνατότητα και βήμα έκφρασης απόψεων, που να φτάνουν στο Συμβούλιο εύκολα και γρήγορα. Ένα τόπο πνευματικής σύναξης, για όλους τους ανθρώπους, που άσχετα φύλου και ηλικίας, άσχετα χρώματος, θρησκείας ή εθνικότητας, αντιλαμβάνονται τη σημασία του αγώνα για Ειρήνη.

Μες το δικό μας δε το μερτικό, είναι κι ο αγώνας για μια λύση στο νησί μας, ο στόχος για κοινή με τους Τουρκοκυπρίους γλώσσα, έτσι που να ζήσουμε ειρηνικά όλοι μαζί. Βάζοντας όλοι το μικρό μας λιθαράκι, για να ειρηνέψει ο πλανήτης Γη. Με τη βοήθεια όλως εσάς, το περιεχόμενο σ' αυτό το νέο στέκι συνεχώς θ' ανανεώνεται, θα ζωντανεύει. Στείλετε μας στην ηλεκτρονική διεύθυνση φωτογραφίες και άλλο πολύτιμο υλικό, μα πάνω απ' όλα σκέψεις και απόψεις, που θα μας σπρώξουνε ακόμα πιο πολύ.

Ευχόμαστε πραγματικά σύντομα να 'ρθει η μέρα, που θα μπορούμε όλοι μαζί να παινευτούμε, πως οι αγώνες μας δεν πήγανε χαμένοι. Πως τελικά επικράτησε η λογική. Τη θέση του πολεμικού αεροπλάνου ένα νοσοκομείο παίρνει. Τη θέση κάθε σφαίρας ένα μπουκάλι γάλα. Ως τότε θα συνεχίσει ο καλός αγώνας. Όλοι μαζί για χάρη όλων.