Τελικά, ο Μαρίνος σέρνει το χoρό!

Τελικά δεν έγινε κατορθωτό να έχουμε έτοιμη τη συνέντευξη της Δρακούνας, πράγμα για το οποίο απολογούμαστε. Έχουμε όμως μια εξ' ίσου ενδιαφέρουσα συνέντευξη με ένα από τους πιο αξιόλογους νέους μπλόγκερς. Το Μαρίνο! Με τον οποίο, παρόλο που βρίσκω τον εαυτό μου να διαφωνεί μια στις δύο, δεν παύει από του να μου εμπνέει το σεβασμό στις θέσεις του. Απλούστατα, επειδή εμφορείται από απόλυτο σεβασμό στη διαφορετική άποψη, γράφει νηφάλια, χωρίς να προσπαθεί να μειώσει κανένα μέσα από χαρακτηρισμούς, και επειδή η επιχειρηματολογία για την υποστήριξη της θέσης του είναι πάντα τεκμηριωμένη και σοβαρή. 


Τον ευχαριστώ για την ετοιμότητα του να συμβάλει στη νέα προσπάθεια του "Κυπριακά Μπλογκς", και του εύχομαι πολλά παραγωγικά χρόνια στο μπλόγκιγκ. Πιστεύω ακράδαντα και χωρίς ίχνος υπερβολής ότι η παρουσία του Μαρίνου έκανε τη Κυπριακή μπλογκόσφαιρα πιο πλούσια. 

Αφήνω τη συνέντευξη στη κρίση και τα σχόλια σας!

Ερ.: Μαρίνο, από πότε μπογκάρεις και τι είναι εκείνο που σε έσπρωξε στο μπλόγκιγκ;

Ξεκίνησα να γράφω το Σεπτέμβριο του 2007. Δειλά -δειλά στην αρχή και κυρίως από περιέργεια. Είχα ακούσει πολλά για τα blogs και σαν ιδέα μου φάνηκε αρκετά ενδιαφέρουσα.

Ερ.: Επέλεξες να γράφεις επώνυμα. Ένιωσες ποτέ ότι αυτό σε περιόρισε από το να πεις κάποια πράγματα  τα οποία ενδεχομένως θα έλεγες υπό τη κάλυψη κάποιου ψευδωνύμου;

Δεν υπήρχε θέμα επιλογής για μένα. Χωρίς σκέψη από την αρχή ξεκίνησα το blog γράφοντας επώνυμα. Ίσως επειδή πάντα με διέκρινε μια έλλειψη αντίληψης του κινδύνου. Για άλλους αυτή η έλλειψη αντίληψης μπορεί να λέγεται θάρρος και για άλλους θράσος… Τότε είχα, και την άποψη πως ένα blog με ονοματεπώνυμο έχει διαφορετική βαρύτητα. Σήμερα, πρέπει να σου πω πως αναθεώρησα τη γνώμη μου αυτή. Ξεχωρίζω και διαβάζω καθημερινά πολλά κυπριακά blogs που τα διαχειρίζονται άτομα με ψευδώνυμο. Και άρα πιστεύω πως τελικά το ποιος και το πως παρουσιάζεται ένα blog δεν παίζει κανένα ρόλο.

Από την άλλη σίγουρα το να εκτίθεσαι με ονοματεπώνυμο έχει κόστος. Θα σου μιλήσω ειλικρινά: το ότι επέλεξα να γράφω επώνυμα με αναγκάζει να είμαι αρκετά πιο πολύ προσεκτικός στον τρόπο που εκφράζομαι. Αντιλαμβάνομαι πως το blog μου είναι και ο καθρέφτης  μου. Και επομένως, χωρίς να λογοκρίνω τον εαυτό μου… προσπαθώ να μην υπερβώ τα όρια.

Το να γράφεις επώνυμα όμως έχει ακόμα ένα ενδιαφέρον στοιχείο: οι αναγνώστες σου σε ξέρουν . Μπορεί να έχουν ήδη διαμορφώσει μια άποψη για σένα από τον κύκλο σου και την ευρύτερη κοινωνική σου παρουσία. Και άρα μπορεί να είναι προκατειλημμένοι. Να σου κάνουν κριτική και ερωτήσεις για μια ανάρτηση βασισμένοι στο τι άκουσαν και ξέρουν για σένα. Αυτό, όμως,  είναι κάτι που πια έχω συνηθίσει.

Ερ.: Έχεις δημιουργήσει γνωριμίες με άλλους μπλόγκερς;

Έχω γνωρίσει αρκετούς και θα ήθελα να γνωρίσω από κοντά και πολλούς άλλους. Με άλλους έτυχε να επικοινωνήσουμε μόνο μέσω email ή τηλεφωνικά. Υπάρχει ένας μεγάλος μύθος πως «οι γνωριμίες με μπλόγκερς βγάζουν μόνο σε κακό». Προσωπικά, με όσους μίλησα , παρά τις επί μέρους διαφορές, διαπίστωσα ίδιες αγωνίες και ανησυχίες. Δημιουργικό νεύρο! Και αυτό μου άρεσε!

 Ερ.: Κάποιοι διάλογοι που αναπτύχθηκαν στο μπλογκ συνέχισαν μέσω άλλης μορφής (e-mail, τηλέφωνο, δια ζώσης) ή παρέμειναν όλοι στο επίπεδο του σχολιασμού στο μπλογκ;.

Εκτιμώ πολύ και πάντα σέβομαι τους φίλους που διαβάζουν μια ανάρτησή μου και μπαίνουν στον κόπο να μου στείλουν email. Είναι κάτι που συμβαίνει τακτικά και δείχνει ένα ειλικρινές ενδιαφέρον για μια πιο διεξοδική συζήτηση γύρω από ένα θέμα. Ακόμα και όταν τις περισσότερες φορές τα email μπορεί  να έχουν έντονο και καυστικό ύφος, εκτιμώ το χρόνο που αφιέρωσαν για να κάνουν ένα πιο εκτενή διάλογο μαζί μου και πάντα καταλήγουμε σε πολύ χρήσιμα συμπεράσματα.

Ερ.: Το μπλογκ σου έκλεισε 2 χρόνια ζωής. Τι πιστεύεις ότι πρόσφερε:

            -σε σένα

            -στους αναγνώστες σου

            -στη κοινωνία

Θα σου πω κάτι που μπορεί να σε ξαφνιάσει: το blog μου δεν έχει προσφέρει τίποτε άλλο εκτός από εκτόνωση. Σε μένα, σε αυτούς που σχολιάζουν τις αναρτήσεις, σε αυτούς που στέλνουν email, σε αυτούς που αμφισβητούν τις απόψεις μου και ρωτούν.

Τα blogs δεν είναι τίποτε άλλο από ένα δωρεάν μέσο επικοινωνίας που δίνει άμεση και εύκολη πρόσβαση σε οποιοσδήποτε έχει σύνδεση διαδικτύου.

Αν, όμως θα ξεχώριζα μια στιγμή της σύντομης ζωής του blog μου, θα σου έλεγα πως ήταν ο περσινός Δεκέμβρης. Τις μέρες που καιγόταν η Αθήνα μετά τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, διαπίστωσα πως το blog μου.. «άθελά του» έγινε μέσο διαμαρτυρίας πολλών εφήβων. Εκείνες τις μέρες, θυμούμαι πως είχα λάβει δεκάδες emails από μαθητές  και διαδηλωτές. Μου έγραφαν για το πόσο πληγωμένοι ήταν. Μου έδιναν την εντύπωση πως βρίσκονταν σε απόγνωση και αδιέξοδο και πως το τραγικό συμβάν στα Εξάρχεια ήταν η αφορμή να διεκδικήσουν αυτά που απαιτούσαν.  Πρέπει να σου πω πως αυτά που μου έγραφαν μου έκαναν πολύ μεγάλη εντύπωση…

  

Ερ.: Θεωρείς ότι η συνεργασία των μπλόγερς με τον τύπο π.χ. Δρακούνα, Joshoua, Πήττας, Νικόλας και άλλοι κατά καιρούς, ενισχύει τα μπλογκς ή τα υποβιβάζει σε προθάλαμο για φερέλπιδες δημοσιογράφους ή συγγραφείς;

Όλα εξαρτώνται από το πώς βλέπει κάθε ένας προσωπικά το blogging. Μου αρέσει που στο εξωτερικό παρατηρώ σοβαρά άρθρα σε εφημερίδες ή παρουσιαστές εκπομπών να κάνουν αναφορές σε blogs. Στην Κύπρο ακόμα βλέπουμε το αντίστροφο: πολλές φορές οι αναρτήσεις στα blogs είναι τα αυτούσια άρθρα των εφημερίδων. Παρά το ότι προσωπικά ακολουθώ άλλο είδος γραφής, δεν με ενοχλεί αυτή η πρακτική. Είναι ακόμα ένας τρόπος που δίνει τη δυνατότητα για διάλογο και επικοινωνία.  

 Ερ.: Πόσο σε ενοχλεί όταν άτομα με αντίθετες πολιτικές ή ιδεολογικές απόψεις βρίζουν ή απειλούν εσένα ή άλλους σχολιαστές αναγνώστες σου. Πιστεύεις ότι νομιμοποιείται κάποιος μπλόγκερ να διαγράψει σχόλια που θεωρεί ότι ξεπερνούν κάποια όρια που ο ίδιος θέτει για το μπλογκ του.

Αυτό είναι ένα από τα πιο δύσκολα ζητήματα που έχει να αντιμετωπίσει ένας blogger. Στο χέρι του είναι να κρίνει το θέμα των σχολίων στις αναρτήσεις. Και νομίζω πως δεν υπάρχουν σωστές  και λανθασμένες αντιμετωπίσεις. Το blog του καθενός είναι ο δικός του χώρος έκφρασης και είναι ελεύθερος να τον χειριστεί όπως επιθυμεί.  

Είναι ένα πράγμα να υπάρχει αντίθετη άποψη για ένα θέμα και άλλο να υπάρχουν ύβρεις. Δεν με ενοχλεί η διαφορετικότητα και η διαφωνία. Όσο έντονα και εάν αυτή εκφράζεται. Και στο blog μου είναι ευπρόσδεκτα ακόμα και ανώνυμα σχόλια.  Αρκεί να μην χρησιμοποιούνται ύβρεις. Βέβαια σε γενικές γραμμές το φαινόμενο δεν είναι τόσο μεγάλο και τραγικό όσο μπορεί να ακούγεται. Αν κρίνω από τη δική μου εμπειρία, εδώ και 2 χρόνια, και μετά από 400 περίπου αναρτήσεις, αναγκάστηκα να διαγράψω μόνο 5-6 σχόλια λόγω του υβριστικού τους περιεχομένου. Αν το υπολογίσουμε σε στατιστικούς όρους, τα υβριστικά σχόλια που μου έτυχαν είναι λιγότερο από 2% . Και άρα –αν και λυπηρό φαινόμενο- ευτυχώς δεν είναι σε έξαρση.

 

Ερ.: Βρίσκεις ότι εκτός από τη ραγδαία αύξηση του αριθμού των μπλογκς υπάρχει και κάποια αντίστοιχη άνοδος στη ποιότητα των αναρτήσεων;

Χμ… Δεν είμαι αρμόδιος, ούτε και μπορώ να κρίνω θέματα ποιότητας. Τα blogs είναι σε μια συνεχόμενη κίνηση και αυτό είναι μόνο καλό!

Ερ.: Ποιο πιστεύεις πως θα είναι το μέλλον τον μπλογκς;

Τα blogs είναι ένα δωρεάν μέσο επικοινωνίας, ενημέρωσης, διαλόγου. Και άρα κανένας δεν χρωστά τίποτα σε κανένα. Το που θα καταλήξει η ιστορία με τα blogs ,το εάν συνεχίζουν να έχουν τη μαγεία τους, ή το γιατί δεν κατέκτησαν ακόμα τη θέση του που τους αναλογεί στην κοινωνία, είναι θέμα που αφορά και τους blogger και τους αναγνώστες.

Ερ.: Πως βλέπεις τις μελλοντικές επιδράσεις του μπλογκιγκ στη κυπριακή κοινωνία.

Οι κινητοποιήσεις της κίνησης Alert, μετά την απόφαση των αστυνομικών, έδειξαν πως τα blogs μπορούν να επηρεάσουν τις εξελίξεις. Μπορούν να προβληματίσουν και να δώσουν διέξοδο στους πολίτες που επιθυμούν να ακουστούν για ένα θέμα.

Επίσης το γεγονός ότι τα blogs είναι πιο άμεσα από τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης (εφημερίδες και τηλεόραση),είναι μια δύναμη που ακόμη στην Κύπρο εμείς οι blogger δεν έχουμε αξιοποιήσει όσο μπορούμε. Η έρευνα που έγινε τον Μάρτιο από το kypriakablogs έδειξε πως το 66% των αναγνωστών θεωρούν τα blogs «μέσο πληροφόρησης» και το 88%  «χώρο προβληματισμού». Αν συνυπολογίσουμε το γεγονός ότι όταν έγινε η έρευνα τα καθαρώς ενημερωτικά blogs ήταν πολύ λίγα, μπορούμε όλοι να αντιληφθούμε τις δυνατότητες και τις προοπτικές των κυπριακών blogs.

Τέλος, μέσα από τα blogs οι πολίτες μπορούν να προκαλέσουν συζητήσεις και να αναπτύξουν διάλογο για θέματα που μέχρι σήμερα η κοινωνία μας θεωρεί ταμπού.   Και άρα αυτό βοηθά τη δημοκρατία.

Ερ.: Τι θα ήθελες να συμβουλέψεις τους νέους μπλόγκερς;

Δεν έχω να τους δώσω καμία συμβουλή! Τα blogs είναι ελεύθερο βήμα στον καθένα και επομένως ούτε μυστικά επιτυχίας υπάρχουν, ούτε συμβουλές χωρούν. Ας αξιοποιήσει ο καθένας το βήμα που του δίνει το blog του όσο πιο δημιουργικά επιθυμεί!